Afscheid nemen bestaat is niet

Even om verwarring te voorkomen, ik ben al in Nederland als ik deze blog upload. Op het moment ben ik in Guangzhou met papa waar we een overstap hebben van 9 uur om weer terug naar Amsterdam te komen. Vanwege die rare regels in China is het onmogelijk om Google, Facebook, Instagram en al die andere social media te gebruiken hier. Eens even kijken waar ik moet beginnen om de afgelopen 3 weken te beschrijven. Zoals jullie je misschien wel kunnen herinneren, had ik al eerder geschreven dat mijn vader zou komen om de laatste twee weken van mijn tussenjaar samen te reizen door Vietnam. Natuurlijk vroeg hij al vanaf dag 1 wanneer ik weer mn blog zou schrijven, en natuurlijk zei ik dat ik daar allemaal geen zin in had. Ik heb het dus even uitgesteld… maar daar ben ik dan nu!
Nadat ik de vier weken van mijn vrijwilligerswerk had afgesloten, heb ik de bus naar Mui Ne gepakt waar ik in een super hostel zat iets buiten Mui Ne. Het werd een resort genoemd, maar het zat tussen en hostel en resort in. Ik sliep hier in een tentje wat gewoon lekker op het strand stond. Dat was me al een ervaring op zich! Toen ik deze op Hostelworld tegenkwam, had ik dit ook zonder twijfel geboekt! Wakker worden door het geluid van de zee en het eerste wat je dan ziet ’s ochtends is de zee met de zon hier rechtboven! Dit was prachtig! Ik had wel geluk hoor, want er was ook een ander tententerein waar je niet aan de zee stond en het was veel meer te verwachten dat ik daar geplaatst zou worden! Ik heb hier de eerste 1,5 dag helemaal niets gedaan. Een beetje boekje lezen op het strand, beetje slapen en met mensen gechilld. Ik had ook helemaal geen behoefte om meer te doen op dat moment. Wel had ik een Nederlands meisje leren kennen één van die avonden waar ik wel even wat mee gepland had voor de volgende dag in Mui Ne. Ik was namelijk wel in om wat te doen. Daarbij moest ik hier de bezienswaardigheden nog zien voordat ik de dag daarna door zou gaan Nha Trang. Dus zo gezegd, zo gedaan. Wij hadden een halve dag tour geboekt waarmee we de witte en rode duinen van Mui Ne zouden zien. Je kan je daar dan bij voorstellen dat er gewoon midden in het land ineens random duinen zijn en die dan ook echt wit en rood zijn (wel allebei ergens anders). Bij de witte duinen hebben we een quad (voor de mensen die niet weten wat dit is, een scooter op 4 wielen) gehuurd waarmee we dan een half uurtje mee door de duinen hebben gecrosst. Heerlijk! Daarna zijn we naar de rode duinen geweest waar we de mooie zonsondergang hebben gezien! Ook hebben we nog even een kijkje genomen bij het strand daar, de mooie bijzondere rotsen die ik niet kan omschrijven en bij de vissershaven waar je een uitzicht hebt op alleeeeeeen maar vissersbootjes. Prachtig om te zien.
Voor de dag daarna had ik de bus naar Nha Trang geboekt om daar nog 2 dagen door te brengen. Vanaf Mui Ne was dat ongeveer een rit van nog 5 uur. Dit was ook aan het strand, maar meer richting het midden van Vietnam. Deze stand(je) staat bekend om het prachtige tropische strand maar ook om de vele Russen die hier wonen en op vakantie zijn. Vraag me niet hoe zij daar de macht hebben kunnen overnomen. Ik had het idee dat ik in Rusland was. Wel heel gezellig daar verder en zeer bekend onder de backpackers. Ik zat in in een fantastisch hostel met een gave rooftop waar je vrijwil uitzicht had over de hele stad. ’s Avonds zaten daar ook veel mensen beetje te borrelen met elkaar. Mijn eerste avond kwam ik daar ook een hele groep Engelsen tegen met één Nederlandse jongen die al 1,5 jaar aan het reizen waren met elkaar. Met hun ben ik ook lekker uitgegaan en heb ik eigenlijk wel alle avonden mee doorgebracht (in de kroeg). Overdag heb ik hier ook niet heel veel gedaan. Ik was eigenlijk wel moe van mn 4 weken vrijwilligerswerk en had behoefte aan niets doen. Op vrijdagochtend nam ik bus terug naar Ho Chi Minh wat zo’n 10 uur duurde. God, dat duurde eindeloos. Wel was ik super blij weer terug te zijn, omdat ik veel mensen uit het hostel inmiddels wel kende, omdat ik daar zoooo vaak was geweest inmiddels. Daarbij moest ik ook terug zijn omdat papa op zondag zou komen. Tijdens mn vrijwilligerswerk heb ik ook een meisje leren kennen waarmee ik wel goede vriendinnetjes ben geworden. Kan me niet herinneren of ik dit al had genoemd in mn voorgaande blog. Maar zij zou ook door Vietnam reizen na haar vrijwilligerswerk. Zij had dit ook met een organisatie geboekt, dus je weet van elkaar dat je elkaar niet tegen zou komen, omdat je geen flexibiliteit hebt in wat je wil gaan doen. Ik dacht dat zij na het vrijwilligerswerk meteen haar tour zou starten, dus had ik van te voren mijn eigen weekje voordat papa zou komen gepland. Bleek dus dat zij later in die week zou reizen, haha. Als we dat hadden geweten van elkaar hadden we samen gereisd of gechilld ergens. Maar toen ik terug was in Ho Chi Minh, was zij ook weer terug voor een dagje in Ho Chi Minh. We hebben er dus ook even lekker een gezellig dagje van gemaakt. Lekker shoppen, meni pedi gedaan en lekker gegeten samen. Nadat zij ’s avonds haar trein nam, heb ik nog even goed genoten van mn laatste avond als backpacker voordat papa zou komen, want hij kwam de dag daarna!
Toen ik papa ophaalde van het vliegveld, voelde het eigenlijk weer alsof ik thuis was en alsof ik nooit was weggeweest. Heel gek was dat. Ik heb hem even snel mn hostel laten zien waar ik altijd zat, waar ik at en waar we uitgingen. Verder zijn we naar het War Museum geweest wat nog steeds zo mega indrukwekkend en verdrietig is. Ik was er al een keer geweest, maar nog steeds is het naar om te zien wat daar is gebeurd toendertijd. Verder heb ik papa kennis laten maken met het verkeer in Saigon. Hij was zooo verbaasd en gestressed dat ik gewoon oversteek, midden in de scootermassa. Tja, anders kan je wachten totdat je een ons weegt, want het scooterverkeer in saigon stopt noooooit! De twee dagen daarna zijn we naar zowel de Cu Chi tunnels geweest waar we hebben gezien hoe zo’n 80 duizend mensen onder de grond leefden tijdens de oorlog daar. Ontzettend indrukwekkend om te zien en wat waren die mensen eigenlijk slim met hun trucjes om de Amerikanen te slim af te zijn! Zoals in het regenseizoen hun sandalen andersom te dragen waardoor het lijkt alsof ze de andere kant op liepen, omdat die schoenen natuurlijk voetafdrukken achter lieten in de modder. Ook zijn we naar de Mekong Delta geweest wat gewoon gaaf was om te zien. Wel erg toeristisch, maar wel de moeite waard om het gezien te hebben. De dag dat we naar Hoi An zouden vliegen, zijn we nog naar de Day Care geweest waar ik mijn vrijwilligerswerk had. Het was eigenlijk weer de eerste dat ze open waren na de Tet holiday, dus we hadden geluk ze nog te zien. Ik vond het ook heel leuk om al die lieve kids nog één keer te kunnen zien. Daarna zijn we vanuit Saigon naar Danang gevlogen, waar we een lokale bus hebben genomen naar Hoi An, de stad van de Tailors. We zijn dan ook eigenlijk meteen naar wat tailors geweest om het één en ander aan kleding te laten maken. Er zijn zo’n 400 tailors in Hoi An, het was dan ook best moeilijk eentje uitzoeken waar het goed voelt. Uiteindelijk heb ik een tailor gevonden waar ik een jumpsuit heb laten maken en twee jurkjes! Super blij mee! Ik heb zo’n 4 keer terug moeten komen om nog wat aan te passen, maar ik ben super blij! Paps heeft bij een ander tailor een pak laten maken waar hij ook een paar keer heeft moeten terugkomen. Ook hebben we hier in Hoi An een fietstour gedaan, waar we omgeving van Hoi An hebben gezien waar de lokale mensen aan het werk waren. Hoi An was zo’n schattig stadje, dat we deze ook tot onze favouriet hebben benoemd. In de oude stad mochten geen auto’s en scooters komen, dus het was echt een schattig wandelstadje met veel kleine winkeltjes. Vanuit Hoi An hebben we de trein genomen naar Hué, waar het al meteen kouder was. We hebben daar eigenlijk niet zoveel van de stad zelf gezien, maar de receptionist van ons hotel zei dat er ook niets te doen is in Hué. We hebben twee dagen een tour gedaan waarvan één naar de DMZ, de Amerikaanse militaire basis waar we ook nog meer tunnels hebben zien waar mensen woonden tijdens de oorlog. De andere dag hebben we verschillende tempels gezien rondom de stad. Na deze dag besefte we eigenlijk wel dat we klaar waren met de hele dag in dus zitten en maar de groepen volgen. Zij zijn dat eigenlijk ook helemaal niet gewend om zo te reizen. Vanuit Hué hebben we de nachttrein genomen naar Hanoi. Deze nachttrein was ook al een ervaring opzich. We zaten in een slaapcabine met vier bedden. Toen we daar aankwamen zat er al een vietnamees meisje van 23in de cabine, eigenlijk op één van onze bedden, maar we hebben toen een ander bed genomen. Geen probleem. Zij ging vervolgens lekker in dat bed liggen, lekker onder de deken. Ook geen probleem. Na meer dan een uur veranderde zij haar bed; ze ruimde de dekens op van dat eerste bed en ging ze lekker onder de dekens liggen. Wij dachten, oke, verander jij je bed maar????? Toen midden in de nacht kwamen er twee andere vietnamese mannen de cabine binnen, omdat zij daar een bed hadden gereserveerd. Dat meisje wist niet hoe snel ze de cabine uit moest vluchten. We zijn er nog niet uit of ze daar nou legaal of niet zat.. was verder geen prettige nacht met die twee mannen want die snurkten de hele nacht door. Vervolgens kwamen we om half 6 ’s ochtends aan op het station in Hanoi waar we een taxi moesten nemen naar ons hotel. Toen we aankwamen bij het hotel, sliep iedereen natuurlijk nog, dus mochten we plaats nemen in hun restaurant totdat onze kamer beschikbaar zou zijn. We hebben daar dus even lekker ontbeten en zijn toen het een en ander gaan bezoeken in de stad. Toen we om 9 uur weer terugkwamen, konden we zo naar onze kamer waar we dus ook nog even goed hebben geslapen. Overdag nog het een en ander gedaan in Hanoi maar ons ook klaar gemaakt om de volgende dag met een chauffeur en gids mee te gaan die ons vier dagen zou rondrijden. We zijn eerst naar Mai Chau gegaan, wat midden in de bergen ligt, zo’n 4,5 uur rijden ten zuidwesten van Hanoi. We verbleven hier een een gastgezin met een huis op palen. Vergeet niet dat het hier echt 13 graden was ofzo, dus we hadden ongeveer alles aan wat we bij ons hadden. Ons bed lag ook eigenlijk in de openlucht, want er waren geen ramen en deuren met glazen. Wel had de mama van het gezin dit zo lief opgemaakt met ieder ons eigen tweepersoons bedje, gordijntjes, muggennet en twee dikke dekens. We hebben heerlijk geslapen. Toen we daar ook aankwamen, belandden we midden in een lokaal feest, want de zoon van het gezin was uitgekozen om naar de politie academie te gaan. Één groot feest dus daar. En aangezien dit plaatsje zo afgezonderd ligt van alles eromheen, waren wij ook al een hele bezichtiging daar. Ook werden we volgegoten met hun (vieze) lokale rijstwijn van 50% alcohol. Die middag hebben we een fietstour gedaan met onze gids om te zien hoe mensen hier op het platteland werken en hoe ze hun eten verbouwen. Om de grond te ploegen worden ook geen machines gebruikt, maar een soort schop achter een waterbuffalo aan. Ze hebben die beesten vier woorden geleerd: lopen, links, rechts en stop. Zo gaaf om te zien dat ze dan ook echt luisteren! Ook vertelde onze gids dat de mensen hier twee talen spreken: vietnamees en hun eigen taal wat verder niemand verstaat.
De dag daarna gingen we door naar Nimh Binh waar we Halong Bay op het droge hebben gezien. Vanaf daar zijn we de volgende dag doorgereden naar Halong Bay waar we ook een nacht hebben overnacht. Prachtig om dit gezien te hebben! We hebben het dan niet in de zomer gezien, maar ook nu was het prachtig! Na deze overnachting in Halong Bay zijn we teruggereden naar Hanoi waarvandaan we de volgende dag ons vliegtuig zouden pakken terug naar huis. Zo hebben we onze stop nu Guangzhou waar we 9 uur doorbrengen in een hotel buiten de airport.
Het is bizar om weer naar huis te gaan na deze waanzinnige en onvergetelijke 5 fantatische maanden! Ik weet nog niet of ik klaar ben om naar huis te gaan, maar in ieder geval: TOT SNEL IEDEREEN!